Ostatni ślad - Charlotte Link

Skuszona wrażeniami jakich dostarczyła mi Charlotte Link w książce Echo winy postanowiłam sięgnąć po coś jeszcze jej autorstwa, żeby przekonać się czy rzeczywiście jest dobra w pisaniu thrillerów i książek sensacyjnych. Wybór padł na Ostatni ślad (również dlatego, że akurat na stronie allegro była promocja na ebooki, a ja od jakiegoś czasu jestem dumną posiadaczką Kindle’a).

Dygresja: zawsze mam problem kiedy muszę jakąś książkę zaklasyfikować do thrillerów lub sensacji. Wiem, że różne serwisy radzą sobie z tym tworząc kategorię kryminał/thriller/sensacja, ale w takim razie - po co w ogóle taki podział? Niuanse klasyfikacji chyba na zawsze pozostaną dla mnie tajemnicą.

Historia zaczyna się na początku 2003 roku kiedy to Elaine Dawson zostaje zaproszona na ślub koleżanki i postanawia to zaproszenie przyjąć - mimo wyraźnych protestów niepełnosprawnego brata. To dla niej wielka przygoda - podróż z zaściankowego Kingston St. Mary w Anglii do Gibraltaru. Niestety w dniu wylotu na Heathrow panuje mgła uniemożliwiająca jakikolwiek ruch powietrzny. Załamana Elaine nie wie co robić, ma zbyt daleko do domu, a liczy na to, że następnego dnia lotnisko wznowi loty i wciąż będzie miała szansę na uczestnictwo w ceremonii ślubnej Rosanny. W drzwiach toalety zderza się z Markiem Reevem, prawnikiem, który w odruchu litości proponuje jej nocleg u siebie. To przecież normalne, że obcy człowiek proponuje Wam nocleg, a Wy się na to zgadzacie. Oczywiście po tej nocy nikt już Elaine nie widział. Pięć lat później, w lutym 2008 roku, Rosanna Hamilton otrzymuje zlecenie z redakcji gazety, w której kiedyś pracowała, aby napisała cykl artykułów o osobach zaginionych bez wieści - m.in. o Elaine, która wybrała się na ślub dziennikarki. Myślę, że nie będzie dla nikogo zaskoczeniem, że kobieta prowadząc prywatne śledztwo odkrywa różne szczegóły mogące doprowadzić do rozwiązania sprawy odłożonej ad acta? A to rozwiązanie wcale nie jest tak oczywiste jak się na pierwszy rzut oka wydaje.

Książki tego typu mają dostarczać czytelnikom rozrywki. Oczywiście ktoś może tutaj zakrzyknąć, że jemu rozrywki dostarcza Ulisses i nie mógł się doczekać polskiego tłumaczenia Finnegans Wake, bo nie miał co robić po ciężkim dniu w pracy. Ale generalnie większość ludzi odpręża się przy kryminałach (jak już pisałam w dygresji - można do tego wora wrzucić pochodne tego gatunku), książkach obyczajowych czy romansach (widać po polurności Greya i wyrobów greyopodobnych). Oczywiście ludzie odprężają się przy różnej literaturze, generalizuję w tej chwili. Hm, znowu wyszła dygresja.

Wracając do meritum, Ostatni ślad oczywiście dostarcza rozrywki na odpowiednim poziomie. Fabuła jest wciągająca, a klimat nie tak przytłaczający jak w przypadku poprzedniej książki Link, którą czytałam (chronologicznie też wcześniejszej). Wielu rzeczy można się domyślić wcześniej, ale to nie sprawia, że przyjemność z czytania jest mniejsza. W tym miejscu prawdopodobnie powinnam się zacząć rozwodzić nad jakimiś jeszcze rzeczami, ale nic nie przychodzi mi do głowy. Bo cóż odkrywczego można jeszcze napisać o tego typu książkach jeśli nie są po prostu złe?

Mam natomiast zastrzeżenia do przygotowania ebooka: przede wszystkim literówki, ale też jakieś takie niechlujne sformatowanie tekstu. Czasem kolejne podrozdziały zaczynały się od nowej strony, a czasem nie. Biorąc jednak pod uwagę, że ebooki chyba wciąż są w awangardzie, bo czytniki drogie, a e-papier nie pachnie farbą drukarską, moje drobne narzekanie nie ma tutaj większego znaczenia. Chociaż ciekawa jestem czy w wersji papierowej też są literówki.

Rozpisałam się, wybaczcie. Podsumowując, nie żałuję wydanych na Ostatni ślad pieniędzy oraz poświęconego na czytanie czasu. Polecam.