Królowa Głodu - Wojciech Chmielarz

Dzisiaj zapraszam Was gdzieś… Nie wiadomo do końca gdzie, bo nigdzie nie zostało to sprecyzowane. Jesteśmy w miejscu, w którym można spotkać obywateli różnych nacji porozumiewających się prawdopodobnie w jakimś esperanto, bo nikt nie ma problemów ze zrozumieniem przedstawicieli innych narodów. Czasy są ciężkie, postapokaliptyczne, w klimatach fantasy. Walka o wpływy jest obecna na równi z walką o zasoby i o zaspokojenie urażonej ambicji. Witajcie w Kaźni, Kuźni i kilku jeszcze miejscach.

Do jednego z wymienionych wyżej miast (trudno mi było zapamiętać które jest które) przybywa pewien Holender poszukujący pewnego bunkra. Miejscowi kierują go do pewnego Polaka, który rzekomo jest najlepszym łowczym w okolicy i żadne bezdroża nie są dla niego obce, więc za odpowiednią opłatą powinien pomóc naszemu bohaterowi znaleźć owo miejsce. W międzyczasie miejscowy szeryf, Siren, próbuje odebrać Lisieckiemu, wspomnianemu Polakowi, dziewczynkę, którą ten się opiekuje, ponieważ istnieje podejrzenie, że jest Widzącą (dum dum dummm), ale pojawienie się obcego sprawia, że szeryf zaczyna się martwić, czy oby ten Holender nie będzie chciał zająć jego miejsca… Jakby tego było mało coraz częściej, coraz bliżej i coraz większymi hordami pojawiają się chudzielce, a coraz więcej mieszkańców miasta zaczyna chorować na głód. Same nieszczęścia.

Nieszczęśliwi są również bohaterowie: płascy, papierowi, niespójni… Nie miałam żadnych oczekiwań względem nich, ale gdybym je miała, to na pewno nie takie. Ponadto miałam wrażenie, że niektóre postacie zostały wprowadzone tylko po to, żeby na końcu można było napisać o nich jedno zdanie wymyślone prawdopodobnie na początku pisania powieści. Słyszałam, że niektórzy pisarze rzeczywiście wymyślają zakończenie na początku, a potem dobudowują do tego resztę, ale nie znaczy to, że w każdym przypadku taka metoda działania jest pożądana… I do tego niby jest zachowana ta zasada, że jak się wprowadzi jakąś postać, to należy napisać co się z nią stało - nawet jeżeli była mało istotna, ale niektóre wątki zostały zamknięte jednym, nic nie mówiącym zdaniem, które można byłoby przypasować do dowolnej historii.

Królowa Głodu nie jest totalnym gniotem, ale jak dla mnie zabrakło trochę dopracowania szczegółów i pogłębienia tak świata, jak charakterów postaci. I z tego powodu nie polecam tej książki. Mnie ona znużyła.

I jeszcze te wszędobylskie literówki… Dlaczego ebooki mają tak słabą korektę?... (i nie mam na myśli tego jednego, bo to się akurat nagminnie zdarza we wszystkich)