Wydaje mi się, że druga część tytułu tego zbioru w zupełności oddaje wszystko co można byłoby tutaj zamieścić słowem wstępu.
Są to trzy niedługie opowiadania o różnych postaciach szaleństwa. W "Płaszczyznach" poznajemy lekarza, który przyjeżdża do prowincjonalnej miejscowości na zastępstwo. Już przy wjeździe do miasteczka coś zaczyna go niepokoić, coś się nie zgadza. Z każdym dniem jest coraz gorzej aż kończy się tragicznie. Drugie opowiadanie, tytułowy "Szczegół", jest o miejscowym wariacie (wiem, że to określenie jest niepoprawne politycznie) - rzecz dzieje się w tym samym miasteczku co wcześniejsza opowieść - który tropi mordercę. Morderca ten jest niesamowicie sprytny, ale wygląda na to, że don Baltasar jest sprytniejszy. Ostatnie, trzecie, opowiadanie - "Usta" - to, napisana bez kropek i wielkich liter, relacja człowieka, który uzmysłowił sobie, że w środku ma kości. Wbrew pozorom to bardzo ważkie odkrycie, które będzie miało moc konsekwencji.
José Carlos Somoza świetnie operuje słowem, a to pozwala mu na żarty w momentach, opowiadaniach, które wydają się do tego mało nadawać. Dzięki temu szaleństwo staje się u niego dosyć absurdalne. Może najmniej działa to w pierwszej historii o iście carrollowskim klimacie z niewielką domieszką Zafóna.
"Szczegół. Trzy krótkie powieści" to książka, po którą nigdy bym nie sięgnęła gdyby nie to, że była dosyć mocno przeceniona w jednej z księgarń. Nie żałuję zetknięcia z twórczością Somozy.
Ja jeszcze nie sięgnęłam po żadną książkę Somozy, a też nie raz kusiły mnie przeceny jego tytułów :).
OdpowiedzUsuńCzasem warto się skusić - szczególnie jeśli przecena jest spora, bo wtedy nawet jeśli książka będzie kiepska, to nie szkoda kasy aż tak bardzo ;) Wiem, truizm, ale nie mogłam się powstrzymać :)
OdpowiedzUsuńPolecam więcej jego książek, Namalowane Okno nieco w stylu trzech krótkich powieści, albo może Przynętę albo Zygzak nieco mniej artystyczne - ale dalej po prostu świetne i niebywale wciągające.
OdpowiedzUsuńO trzech krótkich powieściach pisałem nawet i u siebie na blogu ( http://wp.me/p26b9X-cI ) ;) Somoza to chyba jeden z moich ulubionych pisarzy.
Przyznam, że zupełnie zapomniałam o tym pisarzu. Tzn. pamiętam o nim tylko przy okazji wizyty u rodziców kiedy rzucam okiem na półkę z książkami, które jeszcze muszę przewieźć do Łodzi. W tej chwili mam jeszcze sporo książek do nadrobienia - kupionych, czekających na swoją kolej, ale generalnie nie mówię "nie" ;)
Usuń