Cross to nazwisko głównego bohatera - współpracującego z policją psychologa, Alexa Crossa. Psychologa, detektywa, a po drodze agenta FBI. Albo jakoś tak.
Alex Cross, oprócz tego, że jest związany z wymiarem sprawiedliwości, jest szczęśliwym mężem i ojcem. Do czasu kiedy Maria, jego żona, zostaje ofiarą snajpera. Od tej chwili główny bohater musi radzić sobie ze smutkiem po śmierci żony i z trójką dzieci, a także z pracą zawodową (przez całą książkę próbowałam rozgryźć skąd trzecie dziecko - w momencie śmierci Marii Crossowie byli rodzicami dwójki dzieci, z czego młodsze miało pół roku. Maria niedługo wcześniej oznajmiła Alexowi, że jest w ciąży, ale ciąża ta mogła mieć co najwyżej 2 - 3 miesiące. Skąd więc trzecie dziecko?).
Opowieść prowadzona jest dwutorowo - z jednej strony snuta pierwszoosobowo przez Crossa, z drugiej strony mamy opis poczynań psychopatycznego seryjnego gwałciciela i mordercy - Michaela Sullivana, Rzeźnika. Czytając o jego zbrodniach przypomniały mi się rozważania snute na pierwszym roku studiów w ramach podstaw psychologii społecznej - czy agresywność jest cechą wrodzoną, zakorzenioną w genach, czy raczej nabytą przez doświadczenie...
Poza tym lektura "Crossa" nie wzbudziła we mnie większych emocji. Napisana nieciekawym, nijakim językiem powieść, w której co najmniej trzech bohaterów nosi imię John, a ulubione zespoły mordercy to U2 i Franz Ferdinand (nawet wybrał się ze swoimi dziećmi na koncert U2). Zaletą jest to, że książkę można przeczytać szybko, w ciągu jednego dnia.
Patterson wypada raz lepiej raz gorzej, ale każdą jego książkę czyta się raz dwa :)
OdpowiedzUsuńp/s Administrację w Bydgoszczy, na UKW :)
To, że czyta się szybko jest pewną zaletą :)
OdpowiedzUsuńPytałam o administrację, bo ja też w tym roku ją kończę ;) Na Warszawskiej Polibudzie ;)